niepolecane | iambiblioholic

Trochę się potknęłam… Recenzja książki: Dominika Smoleń, „Bieg do gwiazd”

26 marca 2018

„Bieg do gwiazd” to książka, z którą mam spory problem. Z jednej strony porusza ważny temat i dobrze, że tak jest, ale z drugiej robi to w sposób, który pozostawia wiele do życzenia, przede wszystkim pod względem warsztatowym i technicznym. Będę chyba jedną z niewielu osób, które nie ocenią tej książki pozytywnie…

„Bieg do gwiazd” to historia Ady, 19-letniej dziewczyny, u której w wieku 7 lat wykryto cukrzycę. Od tego momentu jej rodzice całkowicie stracili nią zainteresowanie i odsunęli się od niej, a Ada, pozbawiona rodzicielskiej miłości, popadła w depresję. Doprowadziło to do kilku nieudanych prób samobójczych i pobytów w szpitalach psychiatrycznych. Gdy dziewczyna po kolejnym z nich wraca do domu, dowiaduje się o śmierci babci, jedynej osoby, która o nią dbała. Postanawia wypełnić ostatnią wolę kobiety, która prosi ją, by przez 30 dni spróbowała żyć normalnie. Czy uda jej się odnaleźć sens swojej egzystencji?

Recenzja książki Bieg do gwiazd, Dominika Smoleń

(więcej…)

Podsumowanie roku 2016 – najlepsze i najgorsze książki!

9 stycznia 2017

Rok 2016 już się zakończył, czas zatem na coś w rodzaju podsumowania. Może nie będzie to typowe podsumowanie, ale podzielę się z Wami książkami, które mnie w tym roku zachwyciły oraz tymi, których czytanie najprzyjemniejszym doświadczeniem nie było. Uchylę także rąbka tajemnicy, jeśli chodzi o plany na rok 2017, ale teraz, żeby już dłużej nie przeciągać sprawy – zapraszam na rok 2016 w pigułce! 😉

2016 nie przebiegł pod znakiem natężonego czytania książek. Owszem, w styczniu postawiłam sobie, raczej niezobowiązująco, wyzwanie 50 książek, ale że bywały okresy, w których nie sięgałam po nie, nie miałam na nie czasu ani ochoty, to dobić do wyznaczonej liczby mi się nie udało. Zakończyłam więc rok z 40 pozycjami na koncie, ale nie ma tego złego, bo wśród nich znalazło się kilka absolutnych perełek, ale też i niezbyt udanych historii.

DSC_4387...

(więcej…)

Podsumowanie listopada + stosik #4

3 grudnia 2016

Zaczął się nowy miesiąc, znów zatem nastał czas podsumowań i wyrzutów sumienia. Niestety, tym razem nie wywołanych nadmiernymi zakupami w księgarniach, a raczej czytelniczą niemocą, która mnie dopadła. Listopad miał być lepszym czytelniczo miesiącem, a tymczasem okazał się gorszy niż październik… Teraz liczę tylko na to, że jakiejś książce uda się wyrwać mnie z tej niemocy i w grudniu nadrobię wszystko, co bym chciała jeszcze w tym roku przeczytać.

welkinson iambiblioholic blog recenzje książek książki

(więcej…)

Tego nie da się uratować. Anna Bellon – „Uratuj mnie”

24 listopada 2016

Znacie Wattpada? Pytanie. Ostatnimi czasy nastała moda na wydawanie opowieści z tego portalu w formie książkowej i oto właśnie w ręce wpadła mi historia polskiej autorki, okrzykniętej sensacją tegoż literackiego kawałka sieci. Zaciekawiona i zaintrygowana zaczęłam czytać i… Czy rzeczywiście jest się czym ekscytować? Oszczędzę Wam niepewności i powiem szczerze już teraz: nie. A niżej wyłuszczam, dlaczego.

Maia straciła wszystko po śmierci ukochanego brata. Zamknęła się w sobie, odsunęła od innych ludzi i wkroczyła w swój własny świat, gdzie nikt więcej nie mógł jej zranić. Z całkiem popularnej dziewczyny stała się szkolnym dziwadłem, ale nie przeszkadzało jej to, w końcu sama podjęła decyzję o usunięciu się w cień. Będzie jednak zmuszona nagiąć nieco swoje zasady, gdy do szkoły trafi nowy uczeń – Kyler – który obierze za punkt honoru poznać tę tajemniczą dziewczynę i dowiedzieć się o niej więcej. Chłopak sam skrywa sekrety, a jego rodzinne życie trudno nazwać sielankowym. Tych dwoje łączy coś jeszcze – miłość do muzyki, dzięki czemu powstaje zespół The Last Regret. Czy zmieni on coś w życiu Mai i Kylera?

anna bellon uratuj mnie iambiblioholic welkinson recenzje

(więcej…)

Nie pochłonie cię. Katarzyna Bonda – „Pochłaniacz”

19 października 2016

Katarzyna Bonda okrzyknięta została królową polskiego kryminału, nic więc dziwnego, że jako fanka tego gatunku postanowiłam sprawdzić, o co tyle szumu. Moje pierwsze spotkanie z twórczością tej pani nie było za bardzo udane, a drugie… Cóż, niestety, ale niewiele lepsze. Dlaczego i właściwie co z tym „Pochłaniaczem” nie tak?

Profilerka, doktorantka i była policjantka Sasza Załuska wraca z Anglii, by zacząć nowe życie. Dostaje zlecenie od właściciela klubu muzycznego, który obawia się, że ktoś czyha na jego życie, chce więc, by Załuska stworzyła profil tej osoby. Kobieta przyjmuje zlecenie, nie ma jednak pojęcia, że to o wiele poważniejsza i bardziej złożona sprawa. Wszystko komplikuje się, gdy dochodzi do morderstwa w owym klubie, a sprawca, mimo że podany policji praktycznie na tacy, jakoś nie do końca pasuje… Czy na podstawie zapachu z miejsca zdarzenia można odnaleźć sprawcę? I co łączy śmierci sprzed lat z nową zbrodnią?

katarzyna bonda pochłaniacz recenzja książki welkinson iambiblioholic

(więcej…)

Top 5 książkowych rozczarowań, czyli popularne tytuły, które mnie zawiodły

18 września 2016

Często hype nakręcany wokół książek czy wszechobecne pochwalne recenzje sprawiają, że bez zastanowienia sięgamy po daną pozycję, bo przecież musi być dobra, skoro mówi się o niej wszędzie w samych superlatywach. Niestety, okazuje się, że nie wszystko, co chwalone i szeroko promowane, jest rzeczywiście tak dobre, jak się o tym mówi. Fundujemy sobie tym samym strzał w stopę i kolejne rozczarowanie zamiast obiecanego świętego Grala. A miało być tak pięknie…

welkinson iambiblioholic recenzje książek

(więcej…)

Morderstwo (nie)doskonałe. Katarzyna Bonda – „Sprawa Niny Frank” („Dziewiąta runa”)

16 lipca 2016

Pierwsza w Polsce powieść, której bohaterem jest psycholog – profiler. Dodatkowo rzucony na przygraniczną wieś, by rozwikłać tajemnicze morderstwo sławnej aktorki. Zapowiada się ciekawie? Tak, ja też tak myślałam…

Odkąd pamiętam, lubiłam sięgać po książki z motywem psychologicznym w tle. Kryminały, w których bohaterowie zagłębiają się w meandry psychiki morderców i psychopatów to coś, co wywierało na mnie wielkie wrażenie i zawsze zmuszało do refleksji. Gdy więc w moje ręce wpadła pierwsza część cyklu o profilerze policyjnym, której akcja dzieje się w Polsce, musiałam sprawdzić, z czym to się je. I cóż… Prawie nabawiłam się niestrawności. Dlaczego i dlaczego tylko prawie? O tym niżej.

katarzyna bonda sprawa niny frank recenzja welkinson iambiblioholic

(więcej…)

Polowanie na demony. Cassandra Clare – „Miasto kości”

6 lutego 2016

W dobie mody na paranormalne romanse i antyutopie trudno znaleźć lekką, młodzieżową opowieść, w której główne miejsce zajmą emocjonujące przygody i interesujący świat zamiast przydługich miłosnych rozterek wysuwających się na główny plan. „Miasto kości”, pierwszy tom cyklu Dary Anioła, zapowiadało się na tym tle ciekawie, zwłaszcza biorąc pod uwagę pozytywne i wręcz chwalące powieść wniebogłosy opinie. Czy to faktycznie tak dobra historia?

Clary jest zwyczajną nastolatką i zajmuje się całkiem zwyczajnym życiem na Ziemi – aż do wieczoru w klubie, kiedy jej uwagę zwraca tajemniczy blondyn z nożem, śledzący innego tajemniczego chłopaka, tym razem bez noża, ale mającego chęć na bliższą znajomość z pewną piękną dziewczyną… To wystarcza, by Clary wkroczyła do akcji i ujrzała scenę niewidoczną dla zwykłych śmiertelników – polowanie na demona. Od tego momentu życie dziewczyny diametralnie się zmienia – dowiaduje się o istnieniu demonów i Nocnych Łowców, ich pogromców, a także o świecie zamieszkałym przez wampiry, czarownice, elfy i inne fantastyczne postacie. Jakby tego było mało, tajemnicze istoty napadają na mieszkanie Clary i porywają jej matkę… Czy dziewczynie wespół z nowymi znajomymi uda się odkryć tajemnicę jej zaginięcia?

(więcej…)

Gdy fikcja miesza się z prawdą… Patrycja Gryciuk – „450 stron”

2 października 2015

Dobra książka swój początek ma w głowie autora. Ale wciągająca fabuła, ciekawi bohaterowie, skomplikowane intrygi i niespodziewane zwroty akcji utrwalone na papierze za pomocą małych, czarnych znaczków to tylko część przepisu na sukces. Pisarz stworzył dzieło i teraz to w rękach wydawnictwa spoczywa odpowiedzialność za jego wypromowanie. Do czego zdolni są wydawcy, stając do marketingowej rywalizacji o czytelnika? Czy ktoś może posunąć się do morderstwa, by o książce zrobiło się głośno?

Wiktoria Moreau to autorka bestselerowych kryminałów. Zbliża się premiera jej najnowszej książki, czytelnicy składają zamówienia jak szaleni i wydaje się, że sukces jest murowany. Ale jak to często bywa – sielanka nie trwa zbyt długo. Okazuje się bowiem, że ktoś podmienił nazwę powieściowej firmy farmaceutycznej, w której dzieje się akcja, na inną, podejrzanie podobną do nazwy realnie istniejącego koncernu. Widmo pozwu o zniesławienie to tylko początek problemów, bo policja zaczyna wyławiać z rzeki Hudson trupy i wszystko wskazuje na to, że morderca działa według fabuły książki największego konkurenta Wiktorii… A ta z kolei niebezpiecznie przypomina historię kobiety. Kto zmienił nazwę firmy, kto stoi za zabójstwami i wreszcie – co wspólnego ma ze sobą powieść Moreau i jej konkurenta?

welkinson iambiblioholic recenzje książki

(więcej…)

Lepiej nie dotykaj… Tahereh Mafi – „Dotyk Julii”

11 maja 2015

Dystopia z miłością w tle… czy może raczej miłość z dystopią w tle? Ile czego mamy w tej historii i czy proporcje nie są aby naruszone?

Odnoszę wrażenie, że tak, jak swego czasu przyszła do nas moda na wampiry i paranormalne romanse, tak teraz hitem literatury młodzieżowej stały się opowieści osadzone w przyszłości niewiele mającej wspólnego z powiedzonkiem „I żyli długo i szczęśliwie”. Antyutopijna przyszłość, romans i oczywiście bohaterka stawiająca czoła systemowi i całemu złu, jakie wyrządził w tym nowym, smutnym świecie – brzmi znajomo?

welkinson recenzje iambiblioholic — Źródło: Lubimyczytać.pl

Debiutancka powieść Tahereh Mafi, Dotyk Julii” to historia dziewczyny, której dotyk zabija. I właściwie na tym mogłabym zakończyć opis fabuły… Albo dodać do niej jeszcze wizję partii rządzącej wszystkim i mającej pod kontrolą cały świat, o którym nota bene nie wiemy właściwie nic poza tym, że jest zupełnie inny od tego, który znamy teraz. Mam wrażenie, że autorka zainspirowała się złymi wróżbami ekologów o nieodwracalnych zmianach spowodowanych destrukcyjnym działaniem człowieka. Partia owa o wdzięcznej nazwie Komitet Odnowy zamyka Julię w szpitalu psychiatrycznym ze względu na jej odmienność i stanowienie zagrożenia dla innych ludzi. (więcej…)